Δυο ποικιλίες χρυσοβήρυλλου ιδιαίτερο ενδιαφέορν και έχουν εξέχουσα θέση στον τομέα της αργυροχρυσοχοϊας λόγω των οπτικών ιδιοτήτων που παρουσιάζουν. Αυτές είναι ο Αλεξανδρίτης και το Μάτι της Γάτας που είναι μεγάλης αξίας πολύτιμων λίθων.
Ο Αλεξανδρίτης στο φως της ημέρας έχει πράσινο χρώμα ενώ κάτω από τεχνητο φως γίνεται βιολέ κόκκινο. Το Μάτι της Γάτας έχει μελί πράσινο ή καφέ κίτρινο. Όταν κόβεται παρουσιάζει στην καμπυλωτή επιφάνεια μια κινούμενη ακτίνα φωτός.
Ορυκτά με τα οποία σχετίζεται, όταν απαντά σε γρανιτικούς πηγματίτες είναι ο χαλαζίας, ο μοσχοβίτης, ο αλβίτης, η βήρυλλος (με την οποία δεν πρέπει να συγχέεται λόγω ονόματος), ο τουρμαλίνης, ο κυανίτης, ο σταυρόλιθος. Στις άλλες περιπτώσεις σχετίζεται με απατίτη, φθορίτη, τουρμαλίνη, γρανάτες και αστρίους.
Η χρυσοβήρυλλος απαντά σε πολλές περιοχές του κόσμου. Αξιομνημόνευτες εμφανίσεις, λόγω μεγέθους και σχήματος κρυστάλλων είναι στη Βραζιλία – ιδιαίτερα στις περιοχές Tancredo, Itaguacu και Colatina του Espírito Santo, στη Minas Gerais και στην Bahia – στα Ουράλια όρη, στη Μαδαγασκάρη, τη Σρι Λάνκα και τη Μπούρμα. Δεν απαντά στην Ελλάδα.
Συνθετικές χρυσοβύρηλλοι υπάρχουν στο εμπόριο αλλά ως απομίμηση του Αλεξανδρίτη χρυσιμοποιείται συνθετικό κορούνδιο ή σπινέλιος με πλήρη αλλαγή χρώματος κάτω από το τεχνητό φως. Η μόνη πέτρα παρόμοια με το μάτι της γάτας είναι η ποικιλία Μάτι της Γατας του Χαλαζία. Ωστόσο όταν έρθει σε επαφή με βρωμοφόρμιο εκείνο θα επιπλέυσει ενώ το αυθεντικό θα βουλιάξει.